Reizen, reizen, reizen L, S, T,B en C deel 2

Lieve lezers,
weer bedankt voor al jullie leuke reacties! Ik kan helaas niet reageren omdat ik niet zoveel e-mail adressen heb en ze er niet automatisch bijstaan. Maarja dat is ook niet het ergste drama in de wereld.

NU dan eindelijk alle verhalen t/m de seconde dat ik aan dit fijne verhaaltje begon!

¡Diepe zucht!

there we go.

we verlieten dus Tamarindo met een zonnig humeurtje en we hadden duidelijk weer zin in iets nieuws.

...LIBERIA... slechts 1 nacht en 2 dagen. 4 t/m 5 jan met FRiederike, Maite, Ellis en ik.

Liberia is de hoofdstad van de meest noordelijke provincie en scheen een 2de San Jose te zijn. verder ligt het vlak bij een nationaal park. genoeg te doen dus.

GOEIE GRAP! we kwamen in in een gigantisch grafdorp, waar we even heel hard moesten nadenken wat we er ook alweer kwamen doen. Toen bedachten we dat ons hostel nog wel eens leuk zou kunnen zijn. GOEIE GRAP nr2. het was het meest vervallen lelijke hostel dat je ooit hebt gezien met vieze bedden douches en een doorgekrakt bed. Kortom wat een feest! Maar er was een schattige Soda (typisch restaurantje) naast het hostel waar we lekker hebben gegeten. Later zijn we naar de bios geweest waar we Australia hebben gekeken, wat een toffe film was! (voor wie ze die bios in hemelsnaam gebouwd hebben weet ik niet want wij waren uiteraard de enige levende personen daar. De dag erna besloten we heel vroeg naar een waterval in de buurt te gaan. Dat werd iets later dan heel vroeg, aangezien ene Ellis Bor niet zo´n held is met wekkers! we werden na een half uur op ons gemakkie staan in de bus, tussen 30 andere zwetende mensen eruit gegooid in the middle of nowhere. (nouja een minikrotje langs de kant verkocht wat sapjes en het vrouwtje die dat verkocht keek ons vermakelijk/meelijwekkend aan)
kortom we hadden er zin in! na 1 uurtje door een heel droog gebied gelopen te hebben, friederike dood wilde en wij vooral dorst hadden, was daar dan toch eindelijk de waterval. Die ALLES goedmaakte, supermooi echt een soort oase. waar we lekker konden zwemmen (nouja lekker, er zaten nogal wat vissen die iets weg hadden van vleesetenede vissen aangezien ze de hele tijd op je benen kwamen zitten....) verder ook nog onder de waterval gestaan en er doorheengedoken. Was leuk! Daarna weer terug. Natuurlijk stonden we aan de weg en was de bus 5 minuten eerder langsgekomen en dat zou nog wel een uurtje duren. DUS..... liften! haar los glimlach op honderd en duim omhoog..... Wat krijg je dan? 1000000 toeterende auto´s die vervolgens net zo lekker voorbijrijden. Maar na 15 min stopte daar dan toch een BMW die ons wel even voor ons hostel wilde afzetten, MOOI GEREGLD. Toen waren we nog net op tijd om de bus te pakken naar Samara. Eerst natuurlijk een uur in de rij staan voor de bus, maar toen hadden we WEL een zit plek :p yes!

...SAMARA... 5 t/m 9 jan met Maite, Ellis, Friederike en ik.

Samara is een vrij rustig kustplaatsje in het noorden, met veel tico´s en een paar toeristen, wat restaurantjes en een plaatselijke strandbar.


We kwamen aan in Samara zonder enig idee van een hostel. Dus gingen we met onze backpacks en tassen lekkere rondsjouwen. uiteindelijk vonden we een hostel op het strand met een fantastische kamer voor vier personen voor 10 dollar. Very Nice! lekker slapen en de volgende ochtend ontbijtje op het strand met vers fruit, cruesli en yoghurt HEMELS! beetje boekje gelezen en gezwommen, later nog als kindjes van vier ons ingesmeerd met gigantisch veel modder....(zie foto´s van Maites link.) s´Avonds in het allerschattigste restaurantje ooit gegeten. Het was op het strand en bestond uit twee houten picknick tafels en een geimproviseerd keukentje, waar mammie herself stond te koken terwijl zoonlief ons bediende, met dochterje in pyjama op zijn schouder. Menu: rijst, bonen en kip. Daar hoefden we dus ook niet zo heel lang over te twijfelen. Maar het was wel super lekker. S´avonds naar de enige bar. waar een kampvuur was, veel banken en lekkere muziek en natuurlijk strand. Met wat gratis drank en op blote voeten dansen en later naar de sterren kijken was het een zeer geslaagde avond.
De dag erna zijn we smiddags gaan paardrijden over het strand. Ik als zeeeeer beginner vond dat heel intressant, aangezien ze ons gewoon de paarden gaven en zo ongeveer zeiden: okee DOEI! VEEL PLEZIER! Maarja aangezien het de sloomste paarden ooit waren, ben ik er gelukkig niet afgevallen als ongelofelijke sukkel. Het was best wel mooi, met een in de zee zakkende zon naast je. Later weer in een goedkoop restaurantje gegeten en lekker vroeg naar bed. donderdag wilden we naar een eilandje lopen, wat je scheen te kunnen doen met laag water. na minstens een uur over het strand te hebben gelopen naar het eind van de wereld waren we er. Alleen was de vloed er ook, en bleek het sowieso niet mogelijk om er heen te lopen. FIJN van die locals die je alles over hun omgeving kunnen vertellen!!! toch zijn we nog een stuk over de rotsen geklommen, wat heel gaaf was. Mait en ik hebben nog een supermooie tropische vis gered en zelf werden we bijna opgegeten door 4823964986498 krabben die ons wel zagen zitten. Daarna zijn we het hele stuk maar weer terug gelopen en kwamen we smiddags doodmoe weer aan. Even een duikje genomen en daarna heerlijk een paar uurtjes geslapen. later weer een restaurantje en naar de Olas strand bar, weer gezellig! daar ook een mede Buena vista ganger leren kennen (schildpadproject!) waar we leuk mee hebben gepraat.
Later naar huis. Vrijdag ochtend vroeg met de grootst mogelijk toeval liepen we zo ongeveer tegen de rechtstreekse bus naar San Jose op. WHAt a wonderfull world....


Zo waren we 5 uurtjes later weer in het beeldschone San Jose en even later weer in Heredia, waar we doodmoe weer in onze eigen bedjes ploften. Zaterdag wilden we eigenlijk naar een vulkaan hier in de buurt, maar er was een gigantische aardbeving geweest waardoor het hele park + vulkaan totaal onbegaanbaar waren geworden. Er waren daar ook doden gevallen, echt super eng. Zo´n geluk dat we er niet 2 dagen eerder waren heen gegaan!!!! Dus zijn Maite, Ellis en ik die dag naar een vlindertuin gegaan, met superveel vlinders die soms gewoon op je hand kwamen zitten. s`avonds uit in San jose en zondag met Maite naar het vliegveld, waar we alweer afscheid moesten nemen (snik snik)...Maarja het was een fantastische tijd samen dus er was weinig te klagen!... In de bus terug zat ik naast een costaricaans meisje waar ik meer dan een half uur mee heb gepraat over van alles. En we waren het er onder andere allebei wel over eens uiteindelijk, dat costa ricaanse jongens wel romantischeer zijn dan europeese jongens. Heel gezellig en natuurlijk weer erg goed voor mijn spaans. Zondagavond vroeg naar bed en maandagochtend vroeg vertrokken we naar Tortugero

...TORTUGERO...12 t/m 15 jan met Ellis en ik.

Tortugero is een plaats aan de Caribisce kust waar je alleen met een boot kunt komen. Het ligt volledig omgeven met mangrove bossen, rivieren en nationale parken en de zee. er zijn dus ook geen auto´s en het is eigenlijk gewooon een grote mega camping op zijn costaricaans. er is verder ook helemaal niks te doen.


Na wederom een fijne busreis kwamen we aan bij een modderige rivier waar we in een schattig bootje stapten met nog twee mensen. een uur lang raceten we over een rivier waar we zelfs twee mega krokodillen zagen die in de zon lagen te bakken. na 1,5 zagen we dan eindelijk een paar huisjes op een oever. Een wel erg behulpzame gids liet ons gelijk alle hostels van het eiland zien en uiteindelijk zaten we in een relaxt hostel. waar we zelfs konden koken (niet dat we dat hebben gedaan maar toch we konden er in ieder geval ontbijten.) s ávonds even ergnes gegeten in een goedkope soda. Zoals altijd weer een casado, (rijst bonen kip) en een piña en leche(soort verse fruitmilkshake) lekker! Daarna nog even gekaart en later gaan slapen. De dag erna zijn we naar het nationaal park gegaan waar we heel snel langs de ingangspost liepen en het voor elkaar kregen niet gezien te worden en zo lekker goedkoop niks te betalen. Nadeel: we hadden geen flauw idee welke kant we op moesten en liepen dus als twee naive toeristjes maar een beetje door het oerwoud. En wat krijg je dan. dat de wandeling sowieso niet in een rondje gaat. Maar toen begon het na 1,5 uur ook wel erg hard te regenen en zijn we dus maar terug gegaan. we hadden ondertussen wel echt een superbizarre leguaan gezien en een heel enge slang waar we niet eens goed naar gekeken hebben omdat we zo bang waren.(zie je eens iets heftigs.... ren je weg. Conclusie: wij zijn echt supercool!!:P) later bij een geweldig italiaans restaurantje gegeten aan het water en weer lekker vroeg gaan slapen. Want de dag daarna zouden we (heel fijn:)) om half 6 bij ons hostel worden opgehaald voor een tour over de rivier. We kwamen daar met onze zeer frisse hoofden aan en zagen al snel een mooie boot naast een krakkemikkig roeibootje liggen en waren zeer tevreden. TOTDAT de gids met een bigsmile wees naar het roeibootje. LACHEN! we kregen nog net de keuze om niet te roeien. (wat we toen ook niet hebben gedaan) maar het was lachen 3 uur lang een beetje dobberen in een bootje, luisteren naar een gids die eigenlijk nauwelijks engels spreekt en beesten zien. De gids zag er steeds 5x zoveel als wij en was voorasl erg druk met aanwijzen terwijl er volgens mij weer eens helemaal niks te zien was (Dat lag NIET aan mijn ogen want ik was niet de enige..:P)maar het was leuk. We hebben babykrokodilletjes gezien van echt een halve meter afstand heel veel vogels, apen, leguanen en hagedissen. Toen we terug kwamen om 9 uur stonden ineens nicky en mirjam voor onze neus die toch nog voor een dagje waren gekomen. Later nog even geslapen wat gegeten en al nicky en mirjams verhalen gehoord.
(zij waren naar nicaragua geweest, wilde wij ook maar ene Mari Bergsma was met haar domme hoofd haar paspoort vergeten. Dus dat feest ging toen niet door.)
s ávonds weer wat gekaart en de dag erna weer terug naar San Jose. Waar we eigenlijk naar een groot festival wilden, maar we hoorden net voordat we de bus in wilden dat dat een week was uitgesteld SHIT!! (Maarja wel beter dat we daar niet met onze blonde hoofdjes met open mondjes stonden
te kijken van waar is dit fijne festival...) dus maar gewoon een gezellig avondje in San Jose dan.

De dag erna zijn we naar Panama gegaan.

...Bocas Del Toro... 16 t/m 20 jan met Friedrike, Ellis en ik.


Bocas is een eilanden groep die ten noordoosten van panama ligt. Het is vrij toeristich maar ook heel mooi. We moesten naar panama vanwege ons visum om dat verlengen, en aangezien Bocas vlak aan de grens ligt gingen we hierheen.


We moesten om 9 uur de bus hebben en natuurlijk waren we te laat omdat we in het dramatische verkeer van San Jose vast zaten in een chagerijnige taxi (MMMH niks beters op vrijdagochtend vroeg geloof me). Toen we nog 10 min hadden om de bus te halen, hebben we gewoon onze koffers uit de taxi gesleept en zetten we het op een rennen. Toen ik een kruispunt overstaken en net een bus wilde uitschelden, zag ik dat er Bocas op stond, met een bezweet gezicht sloeg ik op de deur, vroeg of hij serieus naar Panama ging en ja hoor: STAP IN zij deze hemelse man. En zo zaten we nog voordat die bus eigenlijk vertrokken was al helemaal op het beste plekjes in de bus. LUCKY DAY:) (nouja er volgde een busreis van 6 uur naar de grens waar we eruit moesten paspoort controle hadden in gigantsiche rijen. En het grootste feest is nog dat ze een!, 1! zo´n achterlijke debiel in het loket zetten die NATUURLIJK ondertussen zijn koffie moet drinken en nog moet socialisen met wie dan ook in dat loket. Terwijl er een gigantische rij staat met mensen die terug die bus in moeten omdat ze anders het laatste bootje naar Bocas missen.
Je begrijpt dan ook dat ik eerst glimlachend voor het loket stond TOTDAT ze mijn vliegticket niet snapte en het dus geen bewijs vonden dat ik terug ging naar costa rica en ik dus eerst een busticket terug naar San jose moest kopen (/waar ik niet heen wilde op de terug weg,). Maarja de hele bus wachtte en die kerel keihard gaan slaan heeft waarschijnlijk NIet zo heel veel nut. Dus toen ik woedend een kaartje had gekocht, liep ik de hele rij voorbij duwde het onder zijn neus en EINDELIJK was het goed!!FIJN OM HIER TE ZIJN, PANAMA I LOVE YOU! Toen nog even in de bus en later in een klein bootje naar Bocas!!! en uiteindelijk rond 7en kwamen we aan. Maar surprise surprise, er was nergens nog een plekje in een hostel. Na het 6de volle hostel gaf onze gids het op... Toen keken we waarschijnlijk zooooo wanhopig dat een amerikaanse man (die daar woonde) zich verplicht voelde ons te helpen. EN HOE! 10 min later hadden we zijn volledige huiskamer met 3 mega bed banken tot onze beschikking + zijn terras op het water met hangmat voor 10 dollar.pp. Panama was LANG niet zo slecht meer.
Nadat we wat hadden gegeten gingen we nog even op het terras zitten maar daarna lekker lang slapen!
De dag erna was er in het aangrenzende hostel een plekje voor ons. Maar het was zo slecht weer dat we alleen maar een paar keer vanaf de steiger uit het hostel zijn gedoken. >Ik ben nog even naar een zeiljacht gezwommen om een praatje te maken met de jongen die voor het jacht zorgde, was leuk, maar verder alleen een beetje gelezen. Later naar een feest waar je alleen met een boot kon komen. Een supermooie plek op steigers op het water waar het ladiesnight was. Ik heb de hele avond met een canadees gepraat uit ons hostel, heel gezellig. Later weer terug met de boot, Lekker slapen. De dag erna zijn we weer met een bootje naar een ander eiland gegaan, maar dat was geen succes! We waren gedwongen op een steiger te liggen omdat er zandvliegen waren die je HELEMAAL GEK MAAKTEN!en lek stoken. verschrikkelijk. Na niet al te lang gingen we dus weer terug. Ik voorop op de watertaxi, heel gaaf, met hoge snelheid op het voordek door het water sjeesen. De dag erna zijn we naar weer een ander eilandje gegaan, waar op het eiland ineens bleek dat we allemaal te weinig geld hadden om een watertaxi terug te nemen ERRUG SLIM! maarja dat probleem was voor later. Eerst door een regenwoud en na een half uurtje kwamen we bij een droom strandje, waar we heerlijk gelegen en gezwommen hebben en nog even langs de kust hebben gelopen. Later weer terug en gevraagd of ze ons bij onze steiger konden afzetten, waar ik als een gek naar onze kamer rende en met een bigsmile terugkwam om te betalen.. S avonds nog naar een supermooie bar op het water waar we een tijdje waren, tot het dicht ging. Daarna in het rubberbootje van een panamees naar een andere plek. Maar het fijne detail was, dat het hele rubberbootje totaal vol zat met water en dus kwamen we daar zo ongeveer zeiknat aan. Maar lachen was het wel. Niet lang daarna toch maar naar huis gegaan (gewoon over land dit keer :P). De dag erna vroeg, vroeg de boot weer naar het vaste land en de grens weer over... (dit keer toen ze me weer aankeken van ¨wat is een e-ticket` heb ik ze met een hoofd waar niet mee te spotten viel haarfijn uitgelegd dat dit ZEKER betekende dat ik costa rica ook weer uitging. De boodschap kwam over en nadat ze me een beetje bangig had aangekeken zette de vrouw in kwestie snel een stempel. Zonder dat ik weer een buskaartje hoefde te kopen om weer terug naar Panama te gaan) nog een uurtje later waren we in Cahuita.

...CAHUITA... 20 t/m 23 jan met Ellis Nicky en Mirjam.

Cahuita ligt helemaal in het zuiden van costa rica aan de Caribische kust. Het is een super chill plaatsje waar niemand haast heeft en het caribische gevoel duidelijk overheerst. Het is klein en heeft een nationaal park, een mooi strand en een paar heerlijke restaurantjes.

Ellis en ik werden uit de bus gegooid in the middel of nowhere. Geen cahuita te zien. Maarja die kant moets het zijn, en idd na 20 minuutjes was het daar ineens. We gingen naar hetzelfde hostel als waar Mirjam en Nicky waren. Even spullen gedropt, wat gegeten en toen zijn Ellis en ik even het nationaal park in gegaan, waar we zo´n 2 uur hebben gelopen. Was weer mooi!"
Verder lekker gegeten en even naar de plaatselijke bar, waar niks te doen was. De dag erna was het een grote verrasing toen we wakker werden HET regent, en is hartstikke bewolkt. Dan is er niks te doen behalve films kijken. s Avonds maar weer naar de bar waar we hebben gekingsed met wat locals. Was erg lachen een beetje te! De dag erna voelde ik me prima maar er hadden er 2 een kater zoals nooit tevoren. Ik heb voor iedreen ontbijt gehaald en nog even met een local gekletst waar ik toen een fiets van kon lenen, zodat ik lekker door cahuita kon crossen. Later zelf ontbeten in het restaurantje van de fietsenuitlener en daar een tijdje weer mijn spaans geoefend. De katers waren nog lang niet over en dus zijn Nicky en ik die middag naar een soort discussie idee gegaan met zijn tweetjes. Was heel leuk, zij wilden onze mening over milieu en de stranden in costa rica weten, en in ruil daarvoor zouden we 5000 colones krijgen 8 euro.
we hebben 1,5 uur gediscussieerd en veel geleerd over hoe ze dingen organiseren voor het milieu en de stranden in costa rica. We werden weer terug gebracht naar de binnenstad in de truck van de organisatoren en zo waren we 2 uur later weer thuis. Die avond vroeg slapen. De dag erna had ik gigantische buikpijn. (waarschijnlijk door het slechte kraanwater) na een tijd ging het beter (godzijdank!) en omdat voor het eerst de zon scheen konden we nog even naar het strand. Lekker gelezen en met een argentijn en een nederlander gepraat, Leuk! Daarna terug in de bus! WAT EEEN HEL! de buikpijn was weer heerlijk 100% terug er was geen zitplaats dus dat werd (heel fijn:P) 4 uur lang op de grond zitten in een rijtje in een schommelende klote bus. Daarna laat in San Jose afscheid genomen van Mirjam Nicky en Ellis (mirjam gaat naar huis en Ellis en NIcky gaan nog een weekje met hun ouders reizen en dan ook niet veel daarna naar huis...) en toen HELEMAAL alleen naar heredia waar friederike gelukkig was. Toen gelijk naar bed meer dan 12 uur geslapen. Vandaag sinds een week maar weer eens op de computer, alles gewassen en inkopen gedaan WANT:

Morgen vroeg ga ik naar mijn schildpaddenproject voor een maand.!!!! en waarschijnlijk heb ik een paar dagen vrij om naar de bewoonde wereld terug te keren om jullie te laten weten HOE ONTZETTEND LEUK HET IS (hoop ik!) om schildpadjes te redden!

Sorry voor deze echt belachelijk lange weblog (je bent haast gek als je deze uit krijgt!!) maar als niemand dat doet is ie in ieder geval misschien nog leuk voor later ofzo:P

Heeel heel veel Liefs en tot?????
(ik hoop in ieder geval tot eens, en dat ik totale afzondering overleef met alleen maar 20 andere vrijwilligers.)

XXX EN VEEL LIEFS MARI